Historiek
Voorwoord
Deze geschiedenis is het resultaat van wat de overlevering ons vertelt en van wat we terugvonden in de krantenknipsels uit de plakboeken van Patricia Smedts, die zij sinds de jaren ’70 van vorige eeuw, nauwgezet bijhoudt. Onze dank aan Patricia is dan ook op zijn plaats hier. Mochten er onder de leden/lezers nog mensen zijn die over documenten, krantenknipsels of andere artefacten beschikken van de fanfare of gerelateerd aan de fanfare, dan zijn wij natuurlijk altijd
geïnteresseerd. Wij zouden dan graag die documenten inkijken, kopiëren of die voorwerpen komen bekijken en fotograferen als u die niet wenst af te staan. De oprichters en onze voorgangers waren
namelijk niet zo bedreven in het bijhouden van archieven spijtig genoeg.
Het begin
Wat zeker vaststaat is dat onze fanfare werd opgericht in 1879 door het Comité Promotors-Stichters Petrus, Jan en Jozef Smedts samen met Victor Saerens die onze eerste voorzitter werd. De toenmalige zangvereniging kreeg instrumenten van de Willebroekse brouwer Peeters. Van die eerste jaren is nagenoeg niets geweten, zelfs niet na opzoekingen in de kelders van het Muziekmuseum in Brussel. Maar, onder de leuze: “het zal wel gaan, het moet gaan, ziede wel, het gaat al” werd onze fanfare geboren. Onder leiding van eerste chef Rottiers, alias “Mane Kwak”, werd de Ode aan Bacchus in de 27 Heindonkse cafés niet meer bezongen maar beblazen.
Koninklijke!
Tijdens de Groote Oorlog lag alle muzikale activiteit stil en ook tijdens de Tweede Wereldbrand, zouden de activiteiten eerder beperkt zijn. Een eerste grote gebeurtenis waar we bewijs van hebben, is de toekenning van de titel “Koninklijke” aan de naam van de Fanfare in 1929, het 50-
jarig bestaan van de vereniging. Dit jubileum werd uitgebreid gevierd in “Het Hof ten Berg” op de Grote Bergen. De akte, ondertekend door koning Albert I, staat tentoongesteld in ons lokaal. Een jaar later tekende de Fanfare present op de Wereldtentoonstelling van 1930 in Antwerpen. Deze
Expo trok tussen 26 april en 4 november 1930 liefst 5 miljoen bezoekers. Maar het oudste bewijsstuk in ons bezit, dateert van 8 mei 1882 toen de Fanfare optrad bij de inhuldiging van het standbeeld van Kiliaan in Duffel. De medaille is samen met 26 andere eremetalen te bewonderen
in de kader aan de muur in onze bar.
De muzikale opgang
Na de Tweede Wereldoorlog nam Fons De Wit, een inwijkeling uit Heffen, het dirigeerstokje ter hand en zorgde ervoor dat het muzikale niveau hand over hand toenam. De toenmalige muzikale manifestaties werden als het ware de feesten van de bevrijding. Karel ‘Charel’ Doms nam in 1951
de plaats in van Fons en zorgde voor nog meer kwaliteitsverbetering. Karels vader Louis had trouwens voor WO II de muzikale leiding van onze Fanfare in handen.
1979: 1 eeuw oud
Tijdens de viering van honderd jaar Iever Maakt Vooruitgang in 1979 was Karel Doms echter al ziek. Hij kwam alleen nog voor de ‘statiefoto’ die genomen werd aan de achtergevel van de pastorij. Later dat jaar, na 28 jaar dienst als dirigent, overleed Karel. De statiefoto hangt boven het
schoolbord in ons lokaal. Onder Karel Doms ontstond in de jaren ’70 trouwens de ‘Muziekavond’, die nog voortleeft in de latere (Kerst)concerten. Schrijver dezes stond als kleine snotaap op één van die muziekavonden trouwens met het dirigeerstokje in de hand voor de Fanfare, recht uit het
publiek weggeplukt door Karel.
Verdere muzikale opgang
Roger Boeykens uit Sint-Amands nam daarna de baton in de hand. Hij organiseerde vrijwel meteen een muziekopleiding in de schoot van de fanfare. Eerst notenleer en daarna instrument. Van de toen bijna 30 starters, blijven er vandaag de dag nog 3, soms 4, muzikanten over: Luc Smedts, onze huidige voorzitter en baritonspeler; Jan Smedts, onze ondervoorzitter en altospeler; Chris Foqué, schatbewaarder en bugelspeler; en Bart Verbruggen, momenteel occasioneel grosse-caissist op straat. Roger was heel populair onder zijn muzikanten en ook heel geliefd in andere Heindonkse verenigingen, iedereen sprak hem aan met ‘Chef’. Beroepsmatig was Roger cavalerie-trompettist bij de Koninklijke Muziekkapel van de Gidsen, heden ten dage nog steeds een toporkest in België met faam tot ver daarbuiten. De plotse dood van Roger in december 1988 liet de Fanfare, en bij uitbreiding heel Heindonk, dan ook wezenloos achter. Mede dankzij Rogers goede relaties binnen het fanfare- en harmoniemilieu, was de Fanfare immers opgeklommen tot in de afdeling Uitmuntendheid van de toenmalige Provinciale Orkesttornooien.
De langst dienende dirigent
Na enkele mislukte oefenrepetities met kandidaat-dirigenten, stond op een donderdagavond begin 1989 Wim Van Dessel aan de toog in Café De Zwaan, onze thuisbasis toentertijd. Albert De Hertogh, den Bère Oemmek, onze toenmalige voorzitter, sprak toen hij het café binnenkwam de nu
legendarische woorden: “Eindelijk ene dat een pint bier aan het drinken is” en Wim werd onze dirigent. Niet dat die Palm toen doorslaggevend was, Wim lag direct goed in de groep en muzikaal was er een zekere klik. Wim werd in 2018 de langst dienende dirigent in de geschiedenis van onze
muziekmaatschappij. Hij wist ons die eerste jaren in de afdeling Uitmuntendheid te bevestigen. Door de toegenomen moeilijkheidsgraad en de steeds hogere eisen op muzikaal vlak, kampeerden we de jaren nadien, op een ongelukkig intermezzo in 2008 na, in de Eerste Afdeling. Spijtig genoeg zijn de Provinciale Orkesttornooien voltooid verleden tijd. De trouwe leden onder u zullen trouwens kunnen bevestigen dat het muzikale niveau van onze Fanfare onder Wim Van Dessel alsmaar crescendo is gegaan, voor muzikale leken vrij vertaald: steeds beter!
Even terug naar het 100-jarig bestaan
De gestage muzikale opgang was eigenlijk, zoals al aangehaald, begonnen na WO II en heeft vanaf het 100-jarig bestaan een vlucht genomen. Dat Eeuwfeest werd trouwens een 3-daags feest dat Heindonk tot dan toe nog nooit gezien had. In de feesttent op de parking aan de kerk waren er
optredens van bevriende verenigingen, werd er een sessie georganiseerd van de Provinciale Muziekwedstrijd zoals dat toen nog heette en was er de toen in Vlaanderen en Nederland immens populaire AVRO’s Wie-kent-kwis met presentator Fred Oster en 9 trouwlustige koppeltjes uit
Heindonk en omstreken waaronder onze huidige bugelspeler Jan Peeters en Lutgarde Verbruggen, dochter van onze Vaandrig. Er waren optredens van Bobby Prins op zaterdag en van Micha Mara en Joe Harris op zondag.
CD Fanfare
Een ander hoogtepunt voor de muzikanten was toen de Fanfare ter gelegenheid van het 120-jarig bestaan een CD, voor de jeugd: een compact disc, ging opnemen. De opnames gebeurden in de studio’s ‘Die Swaene’ in Heist-op-den-Berg. Gedurende een drietal zondagen doken we met z’n
allen de opnamestudio in. Op één van die drie zondagen was er een probleem met de autobus die ons niet tijdig kon komen oppikken aan de studio. Toen zijn we met de hele bende een caféetje binnengevallen niet ver van de studio. Over het feestje dat we daar toen gebouwd hebben, zijn ze
in Heist-op-den-Berg nog steeds niet uitgepraat! Dat we die opnames konden doen was volledig te danken aan Roger Eggermont, een begenadigd saxofonist, accordeonist… bij onder andere de toenmalige BRT, die sinds zijn legerdienst bevriend was met Jef Peeters, één van onze
trompetten/cornetten toen en (groot)vader van Jan (bugel) en Nico Peeters (slagwerk). Roger kende de eigenaar van de studio en vandaar. Het was natuurlijk ook zo dat het (verjongde) bestuur een dergelijk financieel avontuur aan durfde te gaan.
Het Bestuur verjongt (noodgedwongen)
Die verjonging begon in 1987 toen voorzitter Edmond Cluydts er de brui aan gaf na “Konijn met pruimen”-gate en het bestuur eigenlijk op apegapen lag. Tijdens het Teerfeest van dat jaar, vroeg bestuurslid Albert De Hertogh aan een aantal jonge muzikanten om het bestuur te vervoegen. Dirk
Foqué, Luc De Wit, Johan Van Dam, Franky Robyn en Luc Smedts Sr. gingen in op de vraag en een nieuwe dynamiek was ontstaan. Hun enige voorwaarde was dat Albert De Hertogh dan voorzitter zou worden en zo geschiedde. In 1988 vervoegde Luc Smedts jr, onze huidige voorzitter,
het bestuur. De opname van de CD gebeurde onder het voorzitterschap van Dirk Foqué die in 1994 de scepter had overgenomen van tussenpaus Harry De Cauwer. Harry had de functie in 1990 overgenomen van Albert en was in die jaren erg actief binnen de Heindonkse microcosmos. Hij
was jaren lid van de kerkfabriek en was ook daar enkele jaren voorzitter.
Het verslag en de VZW
Het nieuwe bestuur introduceerde het verslag op de vergaderingen. Tot dan toe zat alles in de hoofden van de bestuursleden en de cijfers stonden in het kleine boekje van Jozef ‘Jef van Mieke Man’ De Laet. In 1987 werd de fanfare ook omgevormd van een ‘feitelijke vereniging’ in een vzw wat voor meer wettelijke bescherming zorgt voor de bestuurders. Een jaar later, in 1988, zagen onze Eetdagen het licht onder impuls van traiteur/kok/muzikant/bestuurder Luc De Wit. Die ‘Eetdagen’ betekenen tot op heden een belangrijke bron van inkomsten voor onze Fanfare.
Nog meer jong bloed
Nog voor de opnames van de CD vervoegden Chris Foqué (1993), Danny Jacobs en Jan Smedts (1997) het bestuur. Tien jaar later kwam Marc Verbruggen erbij (2007), in 2013 gevolgd door Joris Craessaerts. Gino Jöskowski (2017) had de taak duidelijk onderschat en hield het maar een jaartje
vol. Nog meer recent kwam er terug een vrouw in ons bestuur: Jolien Bergen (2020) wiens broer Jonas al wat jaren het slagwerk bespeelt in onze Fanfare. Een jaar later kwamen de voorlopig twee laatste heren erbij: Sven De Win en Bart Smedts (2021). In tussentijd verlieten ook enkele oudgedienden het bestuur. In 2013 stopte Cyriel Smedts na 43 jaar dienst waaronder vele als ondervoorzitter. Hij overleed in 2017 na een kortstondige ziekte en werd in 2016 nog gevierd als 60-jaar muzikant. Recordhouder wat dat betreft is Frans Van Dessel. Hij begon eraan op 8-jarige leeftijd in 1946, we vierden hem in 2022 voor zijn 75-jarig jubileum, il faut le faire! Frans is de vader van onze dirigent en al net zo lang actief binnen onze Fanfare als zijn zoon. In 2016 verlieten ook Dirk Foqué (29 jaar bestuur, 22 jaar als voorzitter) en Rita Wouters (37 jaar bestuur en secretaresse) het bestuur.
Fanfarekrant
In 2017 verloor de Fanfare haar bestuurder/secretaris/muzikant en vooral grote bezieler van onze Fanfarekrant, Johan Van Dam, na een slepende ziekte. Johan was 45 jaar trompettist en 30 jaar bestuurslid bij zijn heengaan. Onder zijn impuls groeide de Fanfarekrant uit tot een begrip binnen
onze vereniging en we zitten in 2024 al aan de 36e jaargang, we houden zijn werk in ere.
Oud IJzer voor Nieuw Koper
In 1999 gingen we voor de eerste keer rond met de tractor en kar van Dré Nauwelaerts (+2023) voor de ophaling van oud ijzer in Heindonk, dit na aandringen van onze toenmalige voorzitter Dirk Foqué, die beroepsmatig actief was en is in de sector van de recyclage van allerlei metalen. De
opbrengst van dat eerste jaar bedroeg 50.789 BEF ofte 1.259,03€. Dit wil dus zeggen dat we in 2024 ook hier ons zilveren jubileum kunnen vieren, de coronaperiode inbegrepen. Dit gebeurt al lang niet meer met de tractor en de kar maar met containers op een vrachtwagen.
Nog een driedaagse
Het 125-jarig bestaan van de fanfare konden we natuurlijk ook niet zomaar laten voorbijgaan. Op 10, 11 en 12 september 2004 organiseerden we een driedaagse in een grote tent op BLOSO-domein Hazewinkel, het huidige Sport Vlaanderen Hazewinkel. Op vrijdagavond had Johan Van Dam een quiz georganiseerd waar vele beroepskwissers op af kwamen, Johan was dan ook een gekend figuur in die middens. Maar liefst 47 ploegen streden die avond voor de hoofdprijs. Op zaterdagavond was er een optreden van Gunther Neefs met zijn orkest. Die avond werd er ook voor het eerst gewerkt met cava- en champagnetafels, een instant succes! Die formule passen we nog steeds toe bij onze grote concerten. Op zondagvoormiddag was er dan het afsluitende Aperitiefconcert in samenwerking met onze vrienden van de KKH Verbroedering uit Rumst.
Het eerste Kerstconcert door ons georganiseerd
Al van in de jaren tachtig van de twintigste eeuw vond er elk jaar op de zaterdag voor kerstmis een kerstconcert plaats in onze mooie parochiekerk in Heindonk. We herinneren ons nog een vroege versie met Brass Band Willebroek, of toch zoiets gelijkaardigs, maar vanaf december 1984 werd dit
concert verzorgd door onze fanfare, samen met het Sint-Luciakoor. Het eerste deel nam de fanfare voor haar rekening waarna die zich terugtrok in de sacristie om daar zo stil mogelijk, wat al eens moeilijk bleek te zijn, een verdiende pint te nuttigen terwijl het koor het beste van zichzelf gaf. De
fanfare nam het daarna terug over en sloot het kerstconcert af. Traditioneel werd er daarna verder gepraat bij een goed glas in zaal Bosveld. De organisatie was toen in handen van de kerkfabriek en de opbrengsten gingen dus ook naar de kerkfabriek onder andere voor het onderhoud en
verwarming van de kerk. Maar in 2007 had de kerkfabriek geld genoeg in kas of zo want ze hielden er mee op. Neen, de echte reden was dat de mensen van de kerkfabriek verouderden en de organisatie niet meer op zich konden nemen. Als fanfare vonden we het spijtig dat dit zou stoppen
en we vroegen aan de kerkfabriek of zij er graten in zagen als wij dit van hen zouden overnemen. En zo geschiedde dus, op zaterdag 22 december 2007 vond het eerste kerstconcert plaats, volledig georganiseerd door de fanfare. Zelfde concept, alleen niet meer met het Sint-Luciakoor,
dat trouwens al enkele jaren niet meer aantrad, en niet meer met een gezellig samenzijn in het Bosveld maar wel in het Oud Gemeentehuis, al waar de fanfare toen resideerde.
De lancering van Philippe Geubels
In 2009 vond bestuurslid Danny Jacobs het tijd dat er wat meer gelachen werd in Heindonk en stelde voor om een comedy-avond te organiseren. Het restaurant van BLOSO Hazewinkel kon een 150-tal personen herbergen en werd gekozen als locatie. Het eerste jaar stond de toenmalige
coming man Philippe Geubels op het programma, samen met Michael Van Peel. Na deze geweldige avond was de carrière van Philippe Geubels definitief vertrokken. En zie waar hij nu staat, dit allemaal dankzij onze fanfare.
De grote concerten
We begonnen het van toen af altijd maar groter te zien. Voor ons 130-jarig jubileum trokken we voor het eerst naar de Gemeentelijke Feestzaal in Willebroek waar maar liefst plaats was voor 400 aanwezigen. Een speciale werkgroep werd ruim een jaar vooraf opgericht om alles te organiseren
en om die zaal gevuld te krijgen met publiek natuurlijk. Maar, met het concept van cava- en champagnetafels trok de werkgroep naar geïnteresseerde sponsors die, grotendeels nog uit sympathie voor de fanfare denken we, toehapten en klanten en/of personeel meetroonden naar
Willebroek. Op 3 april 2010, eigenlijk een jaar te laat, was Barbara Dex onze guest star voor de viering van ons 130-jarig bestaan. Een zegen voor de muzikanten want voor haar was geen noot te hoog of te laag, een geweldige stem en een geweldige artieste. De rij muzikanten die stond aan te
schuiven voor haar CD, en voor de bijhorende zoenen van Barbara natuurlijk, was dan ook veelzeggend lang!
Dirk De Jongh, wonende in de Kerkweg te Heindonk en lid van de werkgroep van dit concert, had gezien dat het goed was en vroeg de fanfare om twee jaar later het eeuwfeest van de Rode Kruis afdeling Willebroek, waarvan hij toen voorzitter was, muzikaal op te luisteren in dezelfde zaal, met
hetzelfde concept. Dit keer was Gunther Neefs de zanger van dienst. Net zoals Barbara Dex had ook Gunther een stem met een groot bereik zodat het ook nu voor de muzikanten een zegen was om te begeleiden. Spijtig van die kussen natuurlijk, toch voor het overgrote deel van de
muzikanten. Nog eens twee jaar later zaten we weer met z’n allen in de Feestzaal in Willebroek voor het 135-jarig bestaan van onze vereniging. De Romeo’s waren toen enorm populair en de zaal zat dan ook afgeladen vol. Twee van de drie heren hadden het niet nodig gevonden om te komen repeteren en dat was er voor ons muzikanten ook aan te merken, gelukkig niet voor het publiek. Op een gegeven moment heeft Wim, onze dirigent, midden in een stuk, keihard een letter op onze partituur geroepen waarop wij allemaal miraculeus onmiddellijk naar die letter op de partituur sprongen en verder speelden, iedereen, zonder één uitzondering. De heren van De Romeo’s waren wat tekst kwijt en waren maar wat aan het freewheelen! Een huzarenstukje dat we sindsdien gelukkig nooit meer hebben moeten herhalen. Maar ambiance, ongelofelijk natuurlijk. Iedereen in de zaal dik tevreden, en daar deden we het uiteindelijk ook voor.
Voorzitterswissel en een mijlpaal
In 2016 gaf onze voorzitter Dirk Foqué aan, dat hij het stilaan welletjes vond en zijn functie zou neerleggen. Na 29 jaar in het bestuur te hebben gezeten, waarvan 22 jaar als voorzitter, was het verhaal ten einde. Ook onze secretaresse Rita Wouters vond het een mooi moment om na 37 jaar
onze correspondentie te hebben verzorgd, de pen neer te leggen. Twee personen die onze vereniging al die jaren mee vorm hebben gegeven en mee de koers hebben bepaald die de fanfare uitging. Luc Smedts werd op 12 september 2016 de tiende voorzitter van onze mooie maatschappij. Hij kreeg direct al een heikel thema op het bord want ons verblijf in het Oud Gemeentehuis was niet langer wenselijk voor de gemeente Willebroek. Net op dat moment kwamen de gebouwen van de oude meisjesschool, later kleuterschool, vrij door het vertrek van de mensen van ‘De Meerpaal’. Na al eens met de dirigent te gaan kijken of de ruimtes groot genoeg waren, knoopten voorzitter Luc Smedts en Schatbewaarder Chris Foqué de onderhandelingen aan met de VPW Klein-Brabant. Na wat onderhandelen kwamen beide partijen tot een overeenkomst: de fanfare zou de komende 20 jaar over de lokalen kunnen beschikken. Een mijlpaal in de geschiedenis van de fanfare. Voor het eerst zou de fanfare echt kunnen beschikken over een ‘eigen’ lokaal, een lokaal in eigen beheer. De kas zou er wel bij varen, dat hadden we al gemerkt tijdens onze periode in het Oud Gemeentehuis. Het lokaal werd Fanfarelokaal De Pollepel gedoopt en in de loop van 2017 werden talloze uren besteed aan de verfraaiing en het ‘bruikbaar” maken
van de lokalen. Er werd een valse wand gebouwd om zo een afscheiding te maken met onze buren en tegelijkertijd hadden we dan een stockage plaats voor de dranken. In de gang bouwden we een tussenverdieping en vandaar een trap naar de zolder. Plafonds werden geïsoleerd, nieuw vals
plafond gestoken in het repetitielokaal en later kwam er zelfs een geluidswerende wand, betaald door sponsors en gulle gevers. De beide zolderstukken werden ook afgewerkt met spaanplaten en isolatie zodat we ook die konden gebruiken als stockageruimtes. Dit vroeg van de fanfare een serieuze financiële inspanning, maar het plezier dat we hadden tijdens die werkmomenten compenseerden hier veel. De inhuldiging op zaterdag 9 december 2017 mocht dan ook niet ongemerkt voorbijgaan. We vertrokken aan ons oud lokaal, daar werd symbolisch alles afgesloten en het laatste artefact achterwaarts buitengedragen en op een praal-draagbaar gezet waarna we in stoet met muzikale begeleiding uiteraard naar onze nieuwe lokalen vertrokken. Daar werd het artefact als eerste binnengedragen waarna de lokalen in gebruik konden genomen worden.
Back to Swing met Gunther Neefs
Voor de verhuis naar ons nieuw lokaal, kregen we de Gemeentelijke Feestzaal nog eens vol voor een nieuw concert met Gunther Neefs. Dit keer was zijn entourage zelf aan ons komen vragen of we het zagen zitten om nog eens met Gunther op een podium te staan/zitten voor zijn tour: Back to
Swing. Daar moesten we natuurlijk geen twee keer over nadenken. Een afgeladen volle zaal vergaapte zich aan onze muzikale prestatie, zowel met als zonder Gunther Neefs leverden we een topavond af. Iedereen in de zaal was lyrisch over onze prestatie.
Fanfare goes Proms
Twee jaar later diende zich een nieuw jubileumjaar aan: 2019. Onze fanfare bestaat maar liefst 140 jaar. Erik Goossens en Sophie zorgden voor de zang en Bieke Ilegems, echtgenote van Erik, zorgde voor de presentatie. Ze schoof wel eens uit met als solist aan te kondigen Arthur Bugél (spreek
bugel uit op z’n Frans) in plaats van Arthur Foqué, maar bon, het kind kan ook niet alles weten, alhoewel het op haar briefje stond. Ook hier weer een afgeladen volle zaal met de nodige ambiance die alleen nog maar versterkt werd met het optreden op de after-party met Bram en Lennert, toen nog relatief onbekende zangers/gitaristen uit het Ninoofse. Ze sloten hun prachtprestatie af met Hey Jude van The Beatles. De zaal brulde luidkeels mee. Later hebben ze een filmpje gepost op Facebook van 10 minuten na het optreden, heel de zaal stond nog steeds ‘Naaaa, naa, naa, nanananaa… nanananaa hey Jude’ te zingen. Ergens moet er ook een Engelse voetbalsupporter tussengezeten hebben, want op het EK2024 gebruikten de Engelsen die song om hun sterspeler Jude Bellingham toe te zingen…
Fanfare goes Proms 2
5 jaar later schrijven we ondertussen, en dus bestaat onze mooie vereniging al 145 jaar. Tijd voor een tweede editie van onze Fanfare goes Proms, dit keer met Udo als guest star en hoe kan het ook anders, Bram en Lennert die zowel de presentatie als de afterparty verzorgen. Spijtig genoeg
was de Gemeentelijke Feestzaal enkel nog maar vrij voor ons op zaterdag 14 december, zodat ons alom gewaardeerd jaarlijks kerstconcert dit jaar niet zal kunnen plaatsvinden. Hopelijk kunnen we dit terug oppikken in 2025 en zullen we dan nog over onze pittoreske dorpskerk kunnen
beschikken hiervoor want ook in Heindonk loopt het aantal parochianen/kerkgangers jaar na jaar terug zodat het openhouden van de kerk, langsom moeilijker dreigt te worden.
Wordt vervolgd.
