Pagina voor jeugd

Remko:
Ik ben lid geworden omdat de papa meespeelt in de fanfare. Het is begonnen toen ik nog heel klein
was en zo ook vrienden geworden met de jeugd muzikanten maar nooit zelf de ambitie gehad om er
zelf in te gaan. De sfeer zit er altijd goed in met deze fanfare. Ik heb wel spijt dat ik niet in de fanfare
ben gestapt dus als je twijfelt, gewoon doen!

Arthur:
Ik ben lid geworden door mijn papa. Die stimuleerde mij om naar de muziekschool te gaan en
vervolgens in de fanfare te stappen. Toen ik begon startte ik samen met Jonas in de samenspelklas
van de jeugd, aangesterkt door enkele andere muzikanten die graag wat herhaling hadden. Na
enkele maanden repeteren, speelden we enkele stukken op het kerstconcert en mochten toen
toetreden tot de grote fanfare. De muziek die wij spelen is heel gevarieerd. Soms spelen we iets
zwaardere en iets moeilijkere stukken maar dat wordt voldoende afgewisseld door luchtige liedjes
die je op de radio hoort. Iedereen leert hier ook wel van elkaar. Veel van mijn leeftijdsgenoten
hebben een bepaald beeld bij een fanfare. Vooral oude mensen die door de straten marcheren maar
onze fanfare is veel meer dan dat! Met veel randactiviteiten is het voor niet-muzikanten ook erg leuk
om aan te sluiten. Ik wil jonge muzikanten graag aanmoedigen om bij onze fanfare te komen omdat
je echt veel bij leert. Je leert veel mensen kennen die je later bij je beste vrienden kan rekenen. De
fanfare is een veilige plek om te ontspannen na een drukke schoolweek.

Sven:
Hoe ben ik begonnen in de fanfare van Heindonk…?
Het is allemaal begonnen uit de oorsprong van de familie die mezelf heeft meegetrokken naar deze
fanfare. Mijn vader speelt daar namelijk al een heel aantal jaren, als Eb Bastuba. Ik ging alsmaar meer
en meer naar hun concerten luisteren aangezien de muziek mij wel aanzette tot veel meer en
uiteindelijk de wil om in deze toffe bende ook mee te willen spelen. En zo was het helemaal
geklonken: Ik moest bij één of ander concertje invallen voor een collega-muzikant, totaal
onvoorbereid weliswaar, en ik kreeg de microbe volledig te pakken en zo van de ene moment op de
andere speelde ik mee als slagwerker in de groep. Sindsdien is de interesse alsmaar groter geworden
en bereiken we het ene hoogtepunt na het andere. De meeste personen denken dat een fanfare
oubollig en versleten is, maar niets is minder waar: Deze fanfare heeft oog voor hedendaagse muziek
en wil enkel en alleen maar het publiek entertainen. En daarmee ben ik apetrots dat ik als jeugdig
persoon deel kan uitmaken van deze vereniging. Vanuit mijn opinie heeft de jeugd hier enorm veel
kansen, die ze uiteindelijk optimaal kunnen benutten. En dat niet enkel en alleen binnen het
muziekwereldje. Elke nieuwe muzikant die erbij komt binnenin onze hechte groep zegt één voor één
hetzelfde: “Het is hier een fantastische vriendengroep die heel hecht aan elkaar hangt, en die bij
wijze van spreken voor elkaar door het vuur zouden gaan”. En voornamelijk omwille van deze reden,
volgens mij, kan het niet anders dan dat deze vereniging alsmaar meer de goeie richting kan uitgaan.
En dat kan alleen maar bereikt worden met de toekomst (en dus de jeugd), dus ben ik echt aan het
hopen dat deze groep bij elkaar kan blijven en dat het alsmaar meer uitgebreid kan worden met
jonge mensen met gevoel én interesse voor de muziek.

Tom:
Als jonge knaap wilde ik altijd al graag in de fanfare van Heindonk spelen. Mijn vader Paul en later
ook mijn grote broer Sven speelden al een tijdje in de fanfare dus wilde ik daar ook graag deel van

uitmaken. Toen ik nog geen muzikant was, zat ik altijd in het publiek en was ik steeds verwonderd
hoe hard deze groep muzikanten aan elkaar hangt. Voor mij leek deze fanfare meer een grote familie
dan een muziekvereniging en die indruk is in de loop van de jaren nog niet veranderd. Toen er aan
mij gevraagd werd om muzikant te worden in de fanfare heb ik even getwijfeld omwille van het
schoolwerk, maar uiteindelijk ben ik er toch in gestapt en ondertussen ben ik al bijna tien jaar
muzikant in Heindonk. 
Want in het begin speelde ik de tweede partij van de baritons, maar naarmate de jaren vorderden
kreeg ik meer en meer de eerste partij in mijn handen geschoven. Ik had het gevoel dat ik werd
uitgedaagd om steeds een betere muzikant te worden, waardoor ik ook meer en meer naar de
repetities kwam. Twee jaar geleden schakelde ik over van bariton naar euphonium om meer volume
te kweken. Geen evidente overstap in de tijden van corona, maar ondertussen heb ik mijn draai
gevonden en ga ik elke keer met veel plezier naar de repetities in ons lokaal. Bovendien is de sfeer
tijdens de repetities en concerten altijd heel gemoedelijk. Er is tijd voor een grapje tussendoor en dat
maakt het leuk om naar de repetities te komen. Iedereen doet altijd zijn uiterste best om de
opgelegde stukken zo snel mogelijk onder de knie te krijgen, maar er wordt ook voldoende tijd
gemaakt om tijdens de repetities de moeilijke delen in te oefenen. Dat zorgt ervoor dat er een goed
evenwicht is tussen kwaliteit op een concert enerzijds en de gemoedelijkheid onder de muzikanten
anderzijds. Ook dat jonge muzikanten de kans krijgen om zich te tonen en te laten horen wat ze
kunnen, maakt het heel interessant om wekelijks naar Heindonk af te zakken. 
Na de repetitie is er steeds tijd voor een babbeltje met een hapje en een drankje. Het positieve aan
deze groep muzikanten is dat nieuwe leden meteen worden opgenomen in de groep. Toen ik begon
in de fanfare, durfde ik eerst niet praten met de andere muzikanten. Die verlegenheid heeft niet lang
geduurd want meteen kwamen ze tot bij mij om vragen te stellen over van alles en nog wat. Dat
zorgde ervoor dat ik me meteen thuis voelde in de groep en dat het enthousiasme alleen maar
groeide om wekelijks naar de repetities te komen. Ook de sfeer tijdens de concerten is iets unieks in
Heindonk. De manier waarop het publiek de muzikanten aanmoedigt, is onbeschrijfelijk. Altijd is er
ambiance en krijgen de muzikanten veel appreciatie van de mensen die naar het concert komen
luisteren. Dat zorgt er ook voor dat de muzikanten er op het podium altijd een feestje van maken
waardoor er weinig of geen tijd is om zenuwen te hebben. 
Kortom, jonge muzikanten zijn altijd welkom in onze fanfare en zullen zich ook meteen thuis voelen.
Het is de ideale fanfare om jezelf te ontwikkelen als muzikant, maar ook als persoon. Je komt terecht
in een warme groep muzikanten die altijd klaarstaat om elkaar te helpen wanneer nodig en de jonge
muzikanten op de best mogelijke manier probeert te begeleiden. Het is een plaats waar je wekelijks
je energie kwijt kan op de repetities en je kan amuseren.  De concerten zijn een kans om jezelf te
laten zien als muzikant en je familie en omgeving trots te maken.

Dorien:
Van kleins af aan wou ik al super graag in de fanfare komen en ook saxofoon spelen. Maar hoe ik er
op ben gekomen dat ik saxofoon wilde spelen weet ik nog steeds niet. De sfeer tussen de
muzikanten is zeer aangenaam en je kan met iedereen een babbeltje slaan. Je voelt je altijd welkom
en op je gemak. Activiteiten zoals een teerfeest, kerstconcert, Fanfare Goes Comedy maakt het des
te leuker om iedereen te zien buiten de gewone repetities en concerten. Aan de jongere of nieuwe
muzikanten zou ik graag willen meegeven dat in een fanfare spelen een superleuke hobby is. Elke
keer weer ga ik met volle zin naar de fanfare, eender welke activiteit. Het oubollige karakter dat men
denkt dat een fanfare heeft is bij ons echt verleden tijd!